کوک سول وان

          atta 
            بازدید : 179
          
           نظرات (0)
        

این هنر رزمی یک هنر مربوط به کشور کره است که توسط "سو این هیوک" در سال 1958 بنیانگذاری گردید و او را استاد بزرگِ (کوک سا نیم) این رشته می نامند. نام این رشته به معنای "انجمن هنرهای رزمی ملی" ترجمه می گردد ولی گاهی به اشتباه بصورت خلاصه "کوک سول" نامیده می شود. در واقع این خلاصه سازی باعث اشتباه بزرگی در تفهیم این رشته خواهد بود. زیرا که این واژه خلاصه شده، در واقع نام یک استایل از رشته "هاپکیدو" به نام "کوک سول هاپکیدو" است که قبل از "کوک سول وان" وجود داشته است.

این کم توجهی باعث گردیده است که برخی افراد به اشتباه "کوک سول وان" را یک استایل معرفی کنند در حالیکه آنچه که باید استایل نامیده شود، کوک سول (کوک سول هاپکیدو) است که یک استایل از هاپکیدو نامیده می شود و نه رشته مستقل "کوک سول وان".

تکنیکها در کوک سول وان به تدریج توسعه یافته است بطوریکه تکنیکهای خلع سلاح گرم را نیز اخیراً به آن اضافه نموده اند. فلسفه "کوک سول وان" مبتنی بر تقویت چند توانایی در کنار یکدیگر است که شامل: هنر دفاع شخصی، ایجاد سلامتی، ایجاد سازگاری و بهبود موقعیت فردی و اجتماعی می باشد.

ویژگی این هنر رزمی استفاده از حرکات جریانی و موج وار (همانند هاپکیدو و آیکیدو) و اجرای با وقار تکنیکهاست. همچنین این رشته یک هنر بر پایه ترکیب عناصر سختی و نرمی است که در بر دارنده ضربات قوی و سخت در کنار حرکات چرخشی و جریانی نرم است.

عنصر نرمی و حرکات جریانی در زبان کره ای با واژه "یو وون هوا" بیان می شود که معنای دقیق آن "هارمونی چرخش آب" است. بخش اول این واژه به معنای بدن (یو)، سازگاری و انطباق با نیروی وارده را بیان می کند. بخش دوم به معنای چرخش یا دایره (وون)، تعبیر وجود یک حریم دایره ای در اطراف مبارز است و تغییر مسیر دادن نیروی حریف با استفاده از حرکات دایره ای شکل از ويژگیهای این هنر رزمی است. بخش سوم واژه به معنای هارمونی است (هُوا) که بیشتر بر هماهنگی میان فکر و بدن در اجرای تکنیکها تاکید دارد. این قابلیت در اثر تمرینات مداوم و صحیح ایجاد می شود.

تاریخچه:

رشته "کوک سول وان" قدمت چندانی ندارد و توسط "سو این هیوک" (شاگرد "چوا یونگ سول" پایه گذار هاپکیدو)، در سال 1958 بوجود آمد ولی منشاء رشته های کره ای و مشابه با "کوک سول وان" مانند: هاپکیدو، هوا رنگ دو، تانگ سو دو، هان مو دو و دیگر رشته های کره ای، تاریخچه ای پر فراز و نشیب و طولانی را بیان می کند. بطوریکه ادعا می شود، این هنرها از ترکیب سه شاخه مختلف هنرهای رزمی باستانی کره به شرح ذیل پدید آمده اند:

1- هنرهای رزمی خانوادگی و وراثتی (سا دو- موسول):

اولین هنرهای رزمی کره به شمار می روند و در طول زمان از یک منشاء به منشاء دیگر گذر کرده اند. این نوع هنر رزمی در میان قبایل و شهر نشینان آن زمان رواج داشته است. مدارک آن به اولین حکومت پادشاهی کره به نام "کوچو سون" باز می گردد که بین 5000 تا 2000 سال قبل از میلاد وجود داشته است.

2- هنرهای رزمی معابد بودایی ( بول کیو- موسول):

توسط راهبان بودایی معابد تمرین می شده و بويژه روشهای مبارزاتی معابد شائولین در چین را نیز در بر می گرفته است. این تکنیکها برای ایجاد سلامتی و همراهی با مدیتیشن تاکید داشته و شامل تمرینات درونی و بیرونی بوده است.

3- هنرهای رزمی اشرافی و سلطنتی (کونگ جونگ- موسول):

بیشتر سلاحهای مورد آموزش در "کوک سول وان" همچنین تکنیکهایی که با دست باز و کف دست اجرا می شوند مربوط به این بخش از هنرهای رزمی می باشند.

پس از اشغال کره توسط ژاپن در سال 1910 رشته های رزمی ژاپنی تاثیر غیر قابل انکاری بر هنر رزمی کره داشته اند. در سال 1973 اولین مدرسه کوک سول وان در آمریکا افتتاح گردید و بدلیل استقبال صورت گرفته یک سال بعد "سو این هیوک" به آمریکا مهاجرت کرد. در سال 1984 "کوک سول وان" به ایران نیز رسید.

اصول و تکنیکها:

کوک سول وان شامل مجموعه تکنیکهای ذیل است:

1- قفل مفاصل: انواع گوناگونی از این تکنیک در "کوک سول وان" وجود دارند که شامل: قفل مفصل مچ، قفل بازو و قفل مفاصل کوچک می گردد.

2- ضربات دست (سو کی = زوکی در تلفظ ژاپنی): شامل ضربات کف دست، مشت، ضربات با انگشتان، ضربات آرنج و استفاه از نقاط فشار می شود.

3- ضربات پا (جوک سول): شامل لگدهای چرخشی و پرشی، لگدهای ترکیبی و همچنین لگدهای جفت می باشند.

4- سرشاخ شدن - پرتابها (توکی – جاپ کی): شامل پرتاب با کل بدن، پرتاب بوسیله پا، دفاع در برابر گرفتن و همچنین مبارزه بر روی خاک است.

5- تکنیکهای افت (ناک بوپ): این تکنیکها برگرفته از افتهای رشته جودو بوده و به هنرجو کمک می کند که بدون آسیب از شرایط سخت جدا شود.

6- تکنیکهای تقلیدی حیوانات: این بخش که نسبت به تکنیکهای فوق کمتر بکار برده می شود، یادگار پدر و پدر بزرگ "سو این هیوک" است که در رشته های چینی مهارت داشت و مهارت خود را به فرزند خود آموزش دادند.

7- تکنیکهای استفاده از سلاح: که همچون سلاحهای رشته هاپکیدو شامل: شمشیر، چوب بلند و کوتاه، عصا، نانچاکو، چاقوی هلالی شکل (وول دو)، نیزه و بادبزن می باشد.

8- تکنیکهای شفا بخش: که شامل ماساژ فشاری، ماساژ با روغنهای طبی، طب سوزنی و گیاه درمانی است.

در هر رده به هنر جو اجرای یک فرم (هیونگ) آموزش داده می شود. اجرای این فرمها بصورت انفرادی صورت می گیرد (مانند کاتا در کاراته یا پومسه در تکواندو). در این فرمها پایداری و حرکات خطی به هنر آموز آموزش داده می شود. پس از کسب کمربند مشکی آموزش سلاح آغاز می شود. همچنین در این مرحله مبارزه با حریف مسلح و خلع سلاح او آموزش داده می شود. اجرا و تمرین این تکنیکها بصورت دو نفره صورت می گیرد و ابتدا با سرعت کمتر و سپس با سرعت واقعی تمرین می شود تا مهارت کافی بدست آید.

در تمامی مراحل و رده های آموزشی در "کوک سول وان" پنج اصل اساسی مشترک است و هر اصل بر نحوه عملکرد یک بخش از بدن دلالت می کند که به "قواعد اصلی و فرعی راهنما" مشهورند و شامل:

1- مغز یا فکر (نماد اخطار)

2- چشم (نماد دقت)

3- ارگانها (نماد نرمی و انعطاف)

4- دست (نماد سرعت)

5- پاها (نماد کنترل و پایداری)

در کوک سول وان در دوره های پیشرفته بر انجام دقیقتر و ترکیب تکنیکها تاکید بسیار می شود. نحوه ترتیب و چینش تکنیکها در مقابله با چند حریف است که در مراحل پیشرفته تر بیشتر به چشم می آید.

یونیفرم رشته کوک سول وان "دو بوک" نامیده می شود که به رنگ مشکی است (چون در کشورکره رنگ سفید نشانه عزاداری است) و ضخیمتر از یونیفرم تکواندو و کاراته و نازکتر از یونیفرم جودو و جوجیتسو است. بخش بالاپوش این یونیفرم بلند تر از بالاپوش دیگر رشته ها است و در پایین آن توسط چاکهای متعدد به چند بخش تقسیم شده است که گاهی این بخشها را با حاشیه رنگی یا بصورت ریشه دار تزئین می نمایند. مدل این لباس از لباس جنگجویان قدیم کره اقتباس شده است. در گذشته رنگ کمربند ها ثابت بود و ارتقاء هنرجو توسط تزئینات حاشیه لباس مشخص می شد اما اکنون از کمربندهای رنگی استفاده می شود و دانها نیز به 10 رده تقسیم می گردد.

برچسب ها کوک سول وان ,

ارسال نظر برای این مطلب