Shoot چیست؟

بکار بردن واژه " شوت" در هنرهای رزمی سابقه چندانی نداشته و به نیمه دوم دهه 1990 باز می گردد. هر چند که معنای این واژه انگلیسی (تیر اندازی، شکار و خالی کردن) با کمی استفاده از صنعت ادبی مجاز می تواند در ایجاد درک تقریبی این نوع مبارزات کمک نماید ولی این واژه بیشتر از آنکه نشان دهنده ماهیت این نوع مبارزات باشد بیشتر بار تبلیغی و تهییجی به همراه دارد. علاوه بر آن استفاده از این واژه در تبلیغ نام برخی هنرهای رزمی ما را بر آن داشت تا برای کمک به آشنایی بهتر و بیشتر هنر آموزان با این واژه و ماهیت و تاریخچه کاربرد آن مقاله ای هر چند مختصر تقدیم نماییم.

واژه شوت اکنون در دو بخش از هنرهای رزمی کاربرد بیشتری دارد به همین دلیل نیز تمرکز بحث ما نیز بر این دو بخش قرار خواهد گرفت.

1- شوت بوکسینگ:

شوت بوکسینگ را هم بعنوان یک رشته رزمی می شناسند و هم بعنوان یک شرکت تجاری مسوول برپایی مبارزات در کشور ژاپن از آن یاد می کنند. پایه گذار این سیستم مبارزاتی یک کیک بوکسر ژاپنی بنام " کائزار (سزار) تاکشی" بود که در سال 1985 آن را بنا نهاد.

در رشته شوت بوکسینگ استفاده از ضربات لگد، مشت، زانو، پرتابها و انواع ساب میژن در حالت ایستاده (خفه کردن، قفل مفصل) آزاد است.

تاریخچه:

اولین مبارزات رسمی این رشته با فاصله کمی از ایجاد آن توسط " تاکشی" و در سپتامبر سال 1985 برگزار گردید. برخی از مبارزانی که در MMA فعالیت می کنند اولین مبارزات خود را در مسابقات شوت بوکسینگ آغاز کرده اند از جمله آنها می توان به "هایاتو ساکورای" و "جنز پولور" اشاره نمود.

حتی از مبارزان معروف K1 نیز افراد بسیاری را می توان یافت که یا از مسابقات شوت بوکسینگ آغاز کرده و به K1 راه یافتند و یا اینکه به نحوی در مسابقات این رشته نیز شرکت کرده بودند از جمله آنها می توان به" اندی سوور، آلبرت کراوس، پراموک و دیوی عبدالله" اشاره نمود. مبارزات این رشته با محدودیت 8 شرکت کننده از سال 1995 هر دو سال یکبار برگزار می گردد. مبارزات رده زنان نیز از سال 2009 هر سال یکبار برگزار شده است.

نحوه برگزاری مسابقات:

مسابقات شوت بوکسینگ حرفه ای در یکی از دو کلاس " تخصصی" و " تازه کار" برگزار می شود. مسابقات کلاس تخصصی شامل 5 راند می باشد که هر راند از 3 دقیقه تشکیل شده است که در صورت لزوم یک و یا دو راند اضافه به آن افزوده می شود. زمان استراحت مابین هر دو راند یک دقیقه است. در کلاس تازه کار مسابقه شامل سه راند است که هر راند سه دقیقه بطول می انجامد و می تواند یک یا دو راند دیگر به آن اضافه شود. زمان مابین دو راند نیز مانند کلاس قبلی همان یک دقیقه است.

اوزان مبارزان در 15 وزن تقسیم بندی می گردد که از رده فوق سنگین که نمی تواند از 90 کیلوگرم بیشتر باشد آغاز و به رده حداقل وزنی که شامل مبارزان 47 کیلوگرم و کمتر می باشد، ختم می شود. اسامی اوزان بسیار شبیه اسامی اوزان در وزنه برداری بوده و واژه هایی مانند: مگس وزن، پر وزن، خروس وزن و... در این رشته نیز بکار گرفته می شود. از سال 2001 تغییراتی در اسامی برخی اوزان بوجود آمده است.

روشهای مبارزاتی:

از روشهای پیروز شدن و امتیاز گیری هدایت حریف به خارج از رینگ (مانند سانشو) و یا بر زمین زدن حریف است. این خارج نمودن ممکن است به صورتهای گوناگونی انجام شود. اگر حریف پس از زمین خوردن تا 10 ثانیه نتواند برخیزد بازنده خواهد شد.همچنین اگر حریف از رینگ بیرون افتد و نتواند در مدت 20 ثانیه به رینگ باز گردد بازنده خواهد بود. علاوه بر آن اگر حریف در اثر ضربات به حدی گیج شود که عملاً نتواند به مسابقه ادامه دهد و یا اینکه در هنگام قفل مفصل اظهار تسلیم نماید نیز همین مفهوم برداشت می شود.

ضربه فنی در حالتی رخ می دهد که حریف در اثر مبارزه مجروح شود و یا در یک راند دو بار بر زمین بیافتد و یا مربی او حوله را داخل رینگ بیاندازد. توقف مسابقه نیز زمانی اتفاق می افتد که پزشک ادامه مسابقه را برای یکی از حریفان خطرناک بداند. اگر هیچ کدام از حالتهای فوق رخ ندهد فرد پیروز با نظر داوران انتخاب خواهد شد. امتیاز آنها بر اساس عواملی چون: موثر بودن ضربات، گرفتار شدن و رهایی از قفل مفصل و میزان تلاش آنها برای پیروزی مسابقه تعیین می گردد. در هر کدام از این بخشها امتیاز مبارز از عدد یک تا عدد 10 معین می شود. امتیازات اضافه نیز ممکن است در این مسابقات به مبارزان تعلق گیرد در این زمان داوران واژه های مشخصی را بکار می برند که نشانه تعلق این امتیازات اضافه به مبارزین است بعنوان مثال وقتی مبارز حریف خود را به جلو یا عقب پرتاب می کند داوران از واژه "شوت" استفاده می کنند و هنگامی که یک قفل مفصلی ایستاده را بر حریف اجرا می کند از واژه " کچ" استفاده می گردد.

زمانی که یک خطا از سوی مبارزین صورت می گیرد برای بار اول به او گوشزد می شود ولی برای بار دوم یک امتیاز از او کاسته می شود. اگر خطا مجدداً تکرار شود یک امتیاز دیگر از او کسر می شود و یک اخطار دیگر به او داده می شود. انجام خطا برای بار سوم موجب بازنده اعلام نمودن فرد خطاکار می گردد. ضربت خطا شامل: ضربه با سر، ضربه به بیضه حریف، ضربه به چشمان حریف، ضربه زدن به حریف زمانی که او افتاده است، ضربه به حریف وقتی مسابقه توسط داور قطع شده است، ضربه به پشت سر حریف و هر گونه ضربه و حرکت غیر قانونی که باعث پرتاب و یا خارج شدن حریف از رینگ شود.

2- شوت فایتینگ:

یک رشته مبارزاتی و یک هنر رزمی است که دارای انجمن جهانی بنام انجمن یا اتحادیه جهانی شوت فایتینگ است. در این رشته از تکنیکهای رشته های گوناگون بويژه رشته های موای تای و کشتی استفاده می گردد. در گذشته واژه شوت فایتینگ معادل MMA بويژه در کشور ژاپن استفاده می گردید اما بعدها توسط "بارت واله" برای رشته چند رگه بنیانگذاری شده توسط او بکار برده شد. با وجود این اکنون نیز در برخی موارد این دو وازه معادل یکدیگر بکار برده می شود. از اولین مسابقات رسمی که رشته شوت فایتینگ در آن معرفی گردید می توان به تورنومنت های: پانکراس، شوت بوکسینگ و شوتو اشاره نمود. از معروفترین اشخاصی که خود را شوت فایتر می نامند نیز می توان به " کن شامروک" اشاره کرد.

تاریخچه:

شروع شکل گیری شوت فایتینگ به سال 1970 باز می گردد. زمانی که " کارل گوچ" تکنیکهای کشتی گیران حرفه ای ژاپنی را از که "هوکینگ" یا " شوتینگ" نامیده می شد، از آنها آموخت. در سال 1976 یکی دیگر از افراد علاقمند به تکنیکهای کشتی ژاپنی، بنام " آنتونیو اینوکی" که مسوول میزبانی مسابقات رزمی ترکیبی بود در زمینه بکار گیری تکنیکهای کاربردی و ترکیب آن با تکنیکهای هوکینگ يا شوتینگ در کشتی ژاپنی، علاقه بسیاری نشان داد و باعث ارتقاء و توسعه این نوع کشتی و شکل گیری" انجمن کشتی حرفه ای شوت استایل" شد که این انجمن مسوول برگزاری مسابقاتی با نام " تورنومنت های شوت" گردید. در سال 1990 اولین سازمان مستقل شوت فایتینگ شکل گرفت.

اما واژه شوت فایتینگ را می توان در واقع به فردی بنام "بارت واله" نسبت داد که یک کشتی گیر آمریکایی بود. او پس از آموختن کشتی ژاپنی حدود سه سال عضو انجمن کشتی حرفه ای ژاپن (فوجی وارا گرومی) بود. او پس از بازگشت به آمریکا در رشته هایی مانند کیک بوکسینگ و کاراته به کسب مهارت پرداخت و واژه "شوت فایتینگ" را برای نامیدن رشته ترکیبی خود که از ترکیب کشتی ژاپنی و کیک بوکسینگ و کاراته تشکیل یافته بود بکار برد و این رشته را بعنوان رشته جدید مبارزاتی به جهان معرفی نمود.

روشهای مبارزاتی:

مسابقات شوت فایتینگ حرفه ای فقط در سنگین وزن انجام می شود ولی مسابقات آماتور در اوزان سبکتر نیز برگزار می گردد. هر مبارزه بدون وقفه بمدت 30 دقیقه ادامه می یابد که این مدت در مسابقات آماتور 10 دقیقه است. در مبارزات ضربات لگد، زانو و آرنج آزاد است. اما ضربات سر و ضربه به بیضه ها خطا محسوب می گردد. ضربات مشت نیز تنها به بدن وارد می شود. مشت نمی تواند به سر حریف زده شود ولی ضربات کف دست به سر حریف مجاز است. انواعی از پرتابها و زمین زدنها در این رشته استفاده می شود. قفل مفاصل و تکنیکهای خفه کردن نیز در مسابقات مجاز است.

مبارز زمانی پیروز می شود که حریف بر زمین بخورد و نتواند در مدت 10 ثانیه سرپا بایستد یا اینکه در مدت مسابقه 5 بار بر زمین بخورد یا در زمان گرفتار شدن در تکنیکهای قفل مفصلی، اظهار تسلیم نماید.